Pistolety

Beretta M9

M9 Producent: Model: Kraj: Kaliber Tryb strzału: Szybkostrzelność Zasięg Fabbrica d'Armi Pietro Beretta Beretta M9 Italy 9x19mm Parabellum Semi-automatic unknown Effective: 35m M9 – amerykański pistolet samopowtarzalny, licencyjna wersja pistoletu Beretta 92F. Pod koniec lat 70. XX wieku przepisowym pistoletem US Army był M1911A1. Była to klasyczna konstrukcja, ale egzemplarze eksploatowane przez armię pochodziły z dostaw zrealizowanych przed 1946 rokiem. Pojawiły się więc propozycje przyjęcia do uzbrojenia nowego pistoletu o standardowym kalibrze 9 mm NATO. Była to kolejna próba wprowadzenia do uzbrojenia pistoletu tego kalibru do uzbrojenia US Armed Forces. Na przełomie lat 40. i 50. planowano przyjęcie do uzbrojenia pistoletu S&W Model 39, ale z pomysłu tego zrezygnowano z braku funduszy. W drugiej połowie lat 70. US Air Force rozpoczęły badania pistoletów kalibru 9 mm które miały zastąpić użytkowane przez lotnictwo rewolwery kalibru .38 Special. W efekcie prób za najlepiej spełniający postawione wymagania uznano włoski pistolet Beretta 92 S-1. Do natychmiastowego wprowadzenia włoskiego pistoletu do uzbrojenia nie doszło ponieważ już po zakończeniu prób pracę rozpoczęła zespół JSSAP (Joint Service Small Arms Program) który miał ustalić liczbę wzorów broni krótkiej niezbędnych do zaspokojenia potrzeb amerykańskich sił zbrojnych, oraz ustalić czy nabój 9 mm NATO powinien zostać przyjęty do uzbrojenia. 5 czerwca 1980 JSSAP ogłosił wyniki swoich prac. Wynikało z nich że optymalnym rozwiązaniem będzie przyjęcie do uzbrojenia jednego wzoru pistoletu kalibru 9 mm dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych. W czerwcu 1981 roku ogłoszono warunki drugiego konkursu na pistolet, spełniający wymagania wszystkich wojsk. Nowy pistolet miał odtąd nosić oznaczenie PDW-XM9 (PDW – Personal Defence Weapon, osobista broń do samoobrony, X – model eksperymentalny, M9 – oznaczenie konstrukcji w nomenklaturze służby uzbrojenia). Lista wymagań miała ponad 50 punktów, które miały być uwzględnione w konstrukcji broni. W konkursie uczestniczyło kilkanaście firm, w tym Beretta, Heckler and Koch, Colt, Smith and Wesson i SIG-Sauer. Próby przerwano w lutym 1982, gdy okazało się, że żaden z pistoletów nie spełnia wszystkich postulatów, z których część nawzajem się wykluczała. Pierwszy odpadł Steyr GB. FN wycofała się jako druga, w jej ślady poszedł Colt. Zbyt częste usterki wyeliminowały Walthera, Hecklera & Kocha i S&W. Próby zakończyły Beretta i SIG-Sauer które osiągnęły bardzo zbliżony wynik. Obie firmy oferowały wykonanie kontraktu i dostarczenie 305 580 pistoletów w ciągu pięciu lat. Jednostkowa cena za pistolet była też niemal jednakowa, pistolet szwajcarski był nawet o dwa dolary tańszy i kosztował $176,50, ale Włosi oferowali tańsze części zamienne i ich oferta była w rezultacie niemal o trzy miliony dolarów tańsza, co zdecydowało o jej przyjęciu. Pistolem M9 została Beretta. W Ameryce znów zawrzało, rodzime firmy zbrojeniowe wszelkimi środkami, w tym poprzez zakulisowe naciski i nagonki prasowe, usiłowały wpłynąć na władze służby uzbrojenia, w końcu S&W, H&K i SIG-Sauer złożyły odwołanie od decyzji do Sądu Najwyższego, ale bezskutecznie. S&W podał wówczas do sądu Departament Obrony, oskarżając jego władze o nieuczciwość i stronnicze prowadzenie testów, również bezskutecznie. Lata protestów doprowadziły w końcu w roku 1988 do powtórzenia testu po serii wypadków z pistoletami Beretta. Nowy konkurs na pistolet XM10 zgromadził na starcie Berettę M92F, SIG-Sauera P226, Smith & Wessona 459 i nowego konkurenta, Rugera P85. W maju 1989 ogłoszono powtórzone zwycięstwo Berrety i podpisanie nowego kontraktu na kolejne 142 292 pistolety. Te, podobnie jak większość pistoletów z pierwszego kontraktu, pochodziły z amerykańskiej fabryki Berreta USA Corporation, w Accokeek w stanie Maryland, która powstała dla uśmierzenia protestów przeciw wyborowi zagranicznego pistoletu dla armii amerykańskiej.

Desert Eagle Desert Eagle Producent: Model: Kraj: Kaliber Tryb strzału: Szybkostrzelność Zasięg Magnum Research / Israel Military Industries (IMI) Desert Eagle Mark XIX United States / Israel .50 Action Express Semi automatic unknown Effective: 200m Desert Eagle – pistolet na silny nabój rewolwerowy .357 Magnum z lufami długości: 6, 8, 10 i 14 cali (152, 203, 254 i 355 mm). Broń została zaprojektowana w 1979 roku przez amerykańską firmę Magnum Research, Inc. założoną w St. Paul w stanie Minnesota. Następnie w wyniku porozumienia z I.M.I. była m. in. produkowana na licencji. Użycie bardzo silnej amunicji zmusiło konstruktorów do zastosowania rzadkich i nietypowych w pistoletach rozwiązań. Broń działa na zasadzie wykorzystania energii gazów odprowadzanych z przewodu lufy. W momencie strzału gazy wyrzucają pocisk do przodu. Gdy minie on specjalny otwór z przodu lufy, część gazów przedostaje się i specjalnym przewodem trafia na tłok w komorze gazowej ułożonej poniżej. Ciśnienie w cylindrze gazowym wymusza przesunięcie zamka (a raczej suwadła, bo nie jest to typowy zamek) do tyłu. Odryglowanie następuje w momencie gdy pocisk już opuścił lufę, a ciśnienie gazów w przewodzie lufy spadło do bezpiecznych wartości. To niekonwencjonalne rozwiązanie okazało się konieczne z racji zastosowania nabojów dużej mocy. W typowych pistoletach monolityczny zamek po prostu zamyka komorę nabojową. W "Desert Eagle" zamknięcie polega jak w wielu karabinach na ryglowaniu przez obrót zamka, a dokładniej - obrót znajdującego się w jego wnętrzu cylindra. Większość dużych pistoletów posiada lufę ruchomą, natomiast przy zastosowaniu wyżej wymienionej metody można było wyposażyć "Desert Eagle" w lufę nieruchomą w stosunku do szkieletu, a nieruchoma lufa zawsze zwiększa celność. Umożliwia ponadto proste montowanie dodatkowego wyposażenia (celowniki kolimatorowe, wskaźniki laserowe). Pistolet jest dość długi i ciężki, co wiąże się nie tylko z jego sporymi rozmiarami, ale jest też kolejną cechą spowodowaną użyciem amunicji Magnum. Broń o większej masie ma też większą bezwładność, a więc ma mniejszy odrzut. Aby w czasie strzału zmniejszyć zjawisko podrzutu "Desert Eagle" ma przesunięty środek ciężkości w stronę lufy. Eliminuje to typowe w zwykłych rewolwerach na nabój 357 Magnum wysokie podrywanie lufy do góry po opuszczeniu jej przez pocisk. Wszystkie powyższe cechy konstrukcyjne powodują, że mimo zastosowania silnej amunicji broń ta we wprawnych rękach jest bardzo celna, a silny rewolwerowy nabój czyni ją bardzo skuteczną. Magazynek mieści 9 nabojów, faktycznie jednak w broni może znajdować się zawsze o jeden nabój więcej, gdyż pistolet ten nosi się zupełnie bezpiecznie z nabojem wprowadzonym do lufy. Bezpiecznik nastawny znajduje się po obu stronach zamka. Pistolet może być montowany na trzech rodzajach szkieletu: zwykłym stalowym, stalowym nierdzewnym lub lekkim aluminiowym. Oprócz zwykłych przyrządów celowniczych może być zaopatrzony w celownik regulowany lub optyczny. Poza wersją 357 Magnum firma oferuje "Desert Eagle" na amunicję .41 i .44 Magnum. Na szczególną uwagę zasługuje odmiana strzelająca nabojem .50 Action Express zaprojektowanym przez Magnum Research, Inc. specjalnie dla pistoletu "Desert Eagle". Miała wypełnić zapotrzebowanie rynku na ciężki pistolet do zastosowań sportowo-myśliwskich. W wielu krajach broń krótka do polowań na grubego zwierza ma szerokie grono sympatyków z racji wcześniejszego otwarcia sezonu łowieckiego.
Smith and Wesson Model 29 (używana jest również nazwa 44 Magnum) – amerykański rewolwer produkowany od 1957 roku w amerykańskiej firmie Smith and Wesson, dostosowany do amunicji 0,44 calowej Magnum (11,2x33mm). Rewolwer Smith and Wesson Model 29 został zbudowany w 1955 roku po wprowadzeniu do użycia nowego naboju rewolwerowego 0,44 calowego naboju Magnum. Broń zasilana jest z bębenka o pojemności 6 nabojów. Opróżnianie bębenka z łusek odbywa się jednocześnie, za pomocą ekstraktora, po uprzednim odchyleniu bębenka w bok (na lewą stronę). Rewolwer ten jest produkowany do chwili obecnej, w następujących modelach: 29, 629 Classic, 629 DX, 629 Classic Hunter, różniących się długością lufy i materiałem (model 29- stal zwykła, model 629- stal nierdzewna). Rozreklamowany przez filmy sensacyjne (seria o Brudnym Harrym) stał się popularny w latach '70, używany przez policję, jak również jako broń myśliwska i do obrony osobistej. charakteryzuje się wysoką skutecznością (dużą mocą obalającą) i trudnym do opanowania dla początkujących strzelców odrzutem. H&K USP .45 H&K USP .45 Producent: Model: Kraj: Kaliber Tryb strzału: Szybkostrzelność Zasięg Heckler & Koch USP Germany .45 ACP Semi automatic unknown Effective: 200m W 1991 roku na zlecenie jednostek specjalnych US Navy (US Seal) w niemieckiej firmie Heckler & Koch skonstruowano pistolet Mk 23 SOCOM. Już na etapie projektowania przewidywano że po rozpoczęciu produkcji broni noszącej fabryczne oznaczenia US Pistol (USP) opracowana zostanie zbliżona konstrukcja przeznaczona na rynek cywilny. W 1993 roku rozpoczęto produkcję cywilnej wersji USP. W przypadku tej konstrukcji skrót USP rozwijano jako Universale Selbstladepistole lub Universal Self-loading Pistol. Pistolet produkowany jest w wersjach różniących się zastosowanym nabojem i rodzajem mechanizmu spustowego. W 1996 roku jedna z wersji USP stała się przepisową bronią krótką Bundeswehry jako P8 zastępując pistolet P1. W tym samym roku rozpoczęto produkcję kompaktowej wersji USP Compact. Od 2000 roku USP Compact znajduje się na uzbrojeniu niemieckiej policji jako P10. Poza RFN jest używany przez liczne formacje wojskowe (między innymi 1 Pułk Specjalny Komandosów, GROM te jednostki wojskowe mają model USP SD przystosowany do tłumika ) i paramilitarne, wśród nich znajduje się warszawska straż miejska. HK USP jest bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy. Mechanizm spustowy z kurkowym mechanizmem uderzeniowym. Pistolet może być wyposażony w bezpiecznik nastawny i zwalniacz kurka. USP jest zasilany z wymiennego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności zależnej od rodzaju naboju. Zatrzask magazynka po obu stronach chwytu pistoletowego. Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Lufa poligonalna, o skoku gwintu 250 mm (9 mm Parabellum), 380 mm (.40 S&W) lub 406 mm (.45 ACP). Przyrządy celownicze stałe (muszka i szczerbinka). Pistolet wykonany jest z tworzywa sztucznego (szkielet) i stali.